Խոնարհված եկեղեցու շաղախը հավատն էր,
հագուկապը՝ քարը:
Ժամանակը, որ հավերժ էր,
անընդհատ ու կործանարար,
մի օր իր մահաբեր հետքերն էր թողել
նաև Սրբարանի վրա,
և մինչ խախտված խոյակներ ու սեղան
ուշաթափ են այստեղ,
ժամանակը կավե ջարդոտանքով այսօր
քարկտիկ է խաղում,
աղում ու քամուն տալիսա
այն ամենը, ինչ մարդն է ստեղծել,
և ոչ թե ՏԵՐԸ:
Վահագն Մարտիրոսյան
26.01.25թ․
|
2025 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am |